การชุมนุมของกลุมเสื้อหลากสีถือเป็นแบบอย่างที่ดีในการชุมนุมในระบอบประชาธิปไตย คือ
1. การชุมนุมที่ไม่เจาะจงสีเสื้อซึ่งเป็นแนวคิดให้เสรีภาพแก่ผู้ชุมนุม ไม่ก่อให้เกิดกลุ่มขบวนการ
2. การชุมนุมเพื่อผลประโยชน์ของคนในสังคมและเศรษฐกิจโดยรวมไม่ให้เกิดความเสียหายจากการชุมนุมของกลุ่มเสื้อแดง
3. การชุมนุมแบบสันติอย่างแท้จริงคือ ไม่มีอาวุธสงคราม ระเบิดขวด ไม้หน้าสาม M79 ปืน มีด หรืออื่นๆ ที่ทำให้เสียเลือดเนื้ออย่างกลุ่มเสื้อแดง (นปช)
4. ชุมนุมไม่มุ่งร้าย ไม่มุงหวังอาคาตใคร ไม่โจมตีหรือใช้คำพูดที่ก่อให้เกิดบรรดาโทษะในกลุ่มผู้ชุมนุมด้วยกันซึ่งไม่เป็นการปลุกระดมทางความคิดในเรื่องของความรุนแรง
ขออธิบายข้อ 4 นิดนึ่ง
โดยธรรมชาติของมนุษย์ถ้ามีการใช้คำพูดปลุกระดมด้วยคำพูดรุนแรงจะทำให้ประจุไฟฟ้าในสมองของผู้รับฟัง ไม่คงที่และควบคุมตัวเองไม่ได้ พูดง่ายๆ คือ ใครพูดอะไรเชื่อหมด แถมซ้ำร้ายจะกระตุ้นความคิดในเรื่องของการใช้ความรุนแรงได้ ฉะนั้น สิ่งที่แนะแก่คนไทยง่ายๆ คือ
- ฝึกคิดด้วยตนเองให้มากๆ อย่าให้คนอื่นช่วยคิดให้ อันนี้ก็ช่วยในระดับหนึ่ง
- รับฟังและชั่งน้ำหนักสื่อหลายๆ ด้านไม่ควรรับฟังสื่อเพียง 1 หรือ 2 ควรมากกว่า และลองใช้เหตุผลพิจารณาไตร่ตรอง
- ดื่มน้ำที่สะอาดหรือน้ำที่มีแร่ธาตุมากเช่นน้ำแร่ จะะช่วยให้สดชื่นและสมองผ่อนคลาย
5. กลุ่มเสื้อหลากสีให้เกียรติต่อสถาบันของชาติ เครารพ ไม่อ้าง และไม่หมิ่น
6. กลุ่มของเสื้อหลากสีประกอบด้วยหลากหลายอาชีพ วัย และอายุุ ไม่หนักไปทางด้านใดด้านหนึ่งซึ่งจะเห็นว่าความหลายหลายแต่ความคิดเสมอภาคกัน ไม่ได้ใช้คำพูดหว่านล้อมมาซึ่งต่างจากเสื้อแดงคือ จะหนักไปทางกลุ่มคนรากหญ้าและกลุ่มใช้แรงงาน